کجا تمکین کند هرگز ملایک را بدربانی

دلا از جان روان بگذر اگر جویای جانانی

که واماندن بجان از دوست باشد بس گرانجانی

بدرد عشق او میساز کاندر قصر اقبالش

چو حلقه پیش در مانی اگر در بند درمانی

محبت را دلی باید خراب از دست محنتها

که گنج خاص سلطانی نباشد جز بویرانی

اگر ملک قدم خواهی قدم بیرون نه از هستی

بقای جاودان یابی چو تو از خود شوی فانی

ز خورشید حقایق پرتوی بر جان تو تابد

اگر گرد علایق را بآب دیده بنشانی

ترا در صف این هیجا ز سر باید گذشت اول

وگرنه پای بیرون نه که تو نی مرد میدانی

بدارالملک مصر جان اگر خواهی شهنشاهی

بخلوتخانه عزلت چو یوسف باش زندانی

چو سلطانی همی خواهی طلب کن ملک درویشی

که سلطانی است درویشی و درویشی است سلطانی

اگر در وادی اقدس ندای قدس میجوئی

چو موسی بایدت کردن بجان دهسال چوپانی

رفیق نفس سرکش را اگر گوئی وداع ای دل

ندای مرحبا یابی ز دارالملک روحانی

اگر بر خوان خورسندی برای عیش بنشینی

کند روح الامین آنجا بشهپرها مگس رانی

ز گرد ماسوی اول برافشان آستین ای دل

که تا بر آستان او چو من جان را برافشانی

سلیما یکنفس بستان سلیمان وار خاتم را

بزور بازوی همت ز دست دیو نفسانی

که تا در عالم وحدت برای جلوه جاهت

همه روح القدس خواهد زدن کوس سلیمانی

ز تو تا منزل مقصود گامی بیش ننماید

اگر تو باره همت در این ره تیزتر رانی

دمی مرآة جانت را بذکر حق مصقل کن

که تا گردد ز خورشید جمال دوست نورانی

ظلال عالم صورت حجاب شمس کبری شد

مبین در سایه تا بینی که تو مهر درخشانی

از این بیدای پر آفت بمقصد ره توان بردن

قلاووزی اگر یابی ز توفیقات ربانی

قلاووزت اگر باید تبرا کن ز خود اول

تولا با علی میجوی اگر جویای عرفانی

بدین سلطان دو گیتی نهانی عشق بازی کن

که بر تو منکشف گردد همه اسرار پنهانی

اگر تو عارفی ای دل مکن زین خاندان دوری

که معروف جهان گردی در اسرار خدا دانی

طواف کعبه صورت میسر گر نمیگردد

بیا در کعبه معنی دمی جو فیض دیانی

اگر از خواجه یثرب بصورت دوری ایصادق

بحمدالله ز نزدیکان سلطان خراسانی

امام هشتمین سلطان علی موسی الرضا کز وی

بیاموزند سلطانان همه آئین سلطانی

بخلوتخانه وحدت چو او در صدر بنشیند

کجا تمکین کند هرگز ملایک را بدربانی

بهنگام صلای عام اگر از خوان خاصانش

فقیری لقمه ای یابد کند اظهار سلطانی

گزیده گوشه فقر است و اندر عین درویشی

گدایان در خود را دهد ملک جهانبانی

همی خورشید را شاید که از صدق و صفا هردم

بعریانان دهد زربفت اندر عین عریانی

دبیرستان غیبی را چو جان او معلم شد

نماید عقل کل پیشش کم از طفل دبستانی

چو در میدان لاهوتی بود هنگام جولانش

برای مرکبش سازند نعل از تاج خاقانی

براق برق جنبش را چو سوی لامکان تازد

نهد خاک رهش بر سر چو افسر عرش رحمانی

سر سودا اگر داری بیا ای عاشق صادق

که گر یک جان دهی اینجا دو صد جان باز بستانی

ترا زین جان پر علت عطای فیض شاهی به

براق بادپا بهتر ز اسب لنگ پالانی

بده نقد دو عالم را و بستان خاک درگاهش

که هرگز جوهری نبود بدین خوبی و ارزانی

الا ای شاه دین پرور ترا زیبد سرافرازی

که نور دیده زهرا و نقد شاه مردانی

ز سبحات جمال تو بسوزد دیده دلها

که هردم بر تو میتابد تجلیهای سبحانی

کمینه خادمانت را ندای ایزدی آمد

که فاروق فریقینی و ذوالنورین فرقانی

ز رای عالم آرایت چراغ شرع را پرتو

ز پای عرش فرسایت قوی پشت مسلمانی

چو بی فرمان حق هرگز نیامد هیچ کار از تو

سلاطین جهان هردم کنندت بنده فرمانی

کمینه پایه قدرت رسید از جذبه حق جای

که کار عقل کل آنجا نباشد غیر حیرانی

حسین خسته را دریاب ای سلطان دو گیتی

که دور از تو بجان آمد دلش از قید جسمانی

بآب رحمت و رأفت بشو لوح ضمیرش را

ز تسویلات نفسانی و تخییلات شیطانی

تو احمد سیرتی شاها و من در مدحت و خدمت

زمانی کرده حسانی و گاهی جسته سلمانی

اگر در مرقدت شاها حسین این شعر برخواند

ندا آید از آن روضه که قد احسنت حسانی

ز خوان فضل و اکرامت نصیبی ده گدایانرا

که کام بزم ای سلطان بقا نزل و رضا خوانی