کلیندامایسین

موارد مصرف کلیندامایسین

کلیندامایسین در درمان عفونت های استافیلوکوکی استخوان، مفاصل و پریتونیت مصرف می شود.

مکانیسم اثر کلیندامایسین

کلیندامایسین یک آنتی بیوتیک باکتریواستاتیک است و مانع بیوسنتز پروتئین توسط باکتری می شود.

فارماکوکینتیک کلیندامایسین

این دارو به خوبی و به سرعت از دستگاه گوارش جذب می شود و غذا بر روی جذب آن بی تاثیر است. کلیندامایسین پس از جذب به طور گسترده در بافت ها و مایعات بدن، به ویژه استخوان ها صفرا و ادرارمنتشر می شود. غلظت سرمی دارو تقریباً 1 ساعت بعد از تزریق عضلانی به اوج خود می رسد . نیمه عمر دارو 2-3 ساعت است که در صورت عیب کار کلیه یا کبد ممکن است افزایش یابد. دفع دارو عمدتاً کلیوی است و بخشی از دارو از طریق مدفوع دفع می شود.

منع مصرف کلیندامایسین

در صورت ابتلای بیمار به اسهال از این دارو نباید مصرف شود.

عوارض جانبی کلیندامایسین

اسهال ( که در صورت بروز آن باید مصرف دارو را قطع کرد ) ، احساس ناراحتی در شکم، تهوع، استفراغ، کولیت ناشی از آنتی بیوتیک، بثورات جلدی، یرقان و تغییر در پاسخ آزمون های کبدی، کاهش نوتروفیل های خونی، ائوزینوفیلی، آگرانولوسیتوز و کاهش پلاکت های خون بعد از مصرف کلیندامایسین گزارش شده اند.

تداخلات دارویی کلیندامایسین

کلیندامایسین اثر داروهای شل کننده عضلانی غیر دپولاریزان را افزایش می دهد. این دارو نسبت به اثرات داروهای نئوستیگمین و پیریدوستگمین اثر آنتاگونیستی دارد. مصرف همزمان این دارو با اریترومایسین و کلرامفنیکل توصیه نمی شود.

هشدار ها کلیندامایسین

1- در صورت بروز اسهال یا علایم کولیت باید مصرف این دارو را بلافاصله قطع کرد. همچنین در صورت ابتلای بیمار به نارسایی کبدی یا کلیوی با احتیاط فراوان مصرف شود.
2- پیگیری کار کبد و کلیه در طول درمان دراز مدت با این دارو و نیز در طول درمان کودکان ضروری است .

توصیه های دارویی کلیندامایسین

کپسول دارو باید همراه با غذا یا یک لیوان بلعیده شود تا موجب تحریک مری نشود.